Sen kurumuş çiçekleri çok seversin, bilirim.
Al beni de ayır parçalara,
Dağıt herbir parçamaı, sevdiğin kitaplara.
O güzel kuru çiçeklerinin yanında,
Birde olsun benim gibi deve dikenleri.
Korkma artık batıp, acı veremem sana.
Sen parçalamadan önce,
Çürümüştü köklerim.
Koyduğun kitapların arasında,
Sadece kalırım öyle.
Eskiden hayatına batan,
Acıtan, kanatan
Bir deve dikeni gibi.
Kim bilir, belki de ibreti olurum;
Tüm deve dikenlerinin...
