Dere boyunda evi vardı
Kendi başına yaşardı
Bazen ikiz kızı ona göz kulaktı
Ama tavırları hep aynı
Kapı önünde lazımlığa
Hacetini yapardı
İkiz kızları da ona yardımcılardı
Bitirince hacetini
Şak dökerlerdi sokağa
Biz çocuktuk o zamanlar
Çocukları hiç sevmezdi
Bakışları nasıl da sertti
Çok yaklaşmazdık korkumuzdan
yanlarına
Bazen gezerken alakamızı
çekerlerdi ara sıra
Çocuğuz ya çocukluğumuzu yapacağız
Epey korkmasak,çok da sataşacağız.
