bir süpriz daha yapıp çıksam karşına
ya da kalmayan gururumu
sesini duyabilmek için bir kez daha yollara sersem
geri dönüş yoluma
yanımda olmayacağını bile bile girmeli miyim?
içimi ısıtmak için yaktığın ateşe
göz göre göre atmalı mıyım kendimi?
yoksa bir umutla geleceğin günü mü beklemeliyim?
ya da en iyi çözüm unutmak mı herşeyi?
defterden sayfaları koparmak kolaymış
önemli olan defteri yandığın ateşe atabilmekmiş anladım...
zor olsa da yeni güne seninle günaydın diyememek
her istediğimde rahatsız edemesem de seni
bütün çıkış yollarımın kapandığı anlamına gelmez ki:)
çıkış yolum yeni kapıları açıyor bana
yeni kapı ve yeni hayallere doğru
bir adım daha yaklaşmamı sağlıyor
bu yolda yanımda olmasan da...
