İlk ve son arasında kalan bir bahardı soluklandığımız...
ne ilke yar, ne sona yazgı...
ilkle son arasında kaldı!
Oysaki her dalı yeşile hevesli,
her çiçeği kırmızıya sevdalıydı,
rengarenk gülümseyen isimsiz bir bahardı.
Can ipini yakan mum gibi zararsız,
ısısı kaçmış güneşde ısınmaya çalışan,
umudun tokatını göğsünde taşıyan ,
gecikmiş zamanların,
hiç gelemeyecek varolmuşlukların,
alnından öpülmüş baharıydı yaşadıkları.
AsIrlık ömürlerin iyi akşamlar kısalığı
] ]