böyledir dostum
yaşamak
elmayım diye
başlarsın
aşılarlar da
seni
armut olup
çıkarsın
şaşırıp kalırsın
koyverdiğin çiçeklere
ne rengini tanırsın
ne de kokusunu
yine de okşarsın
başını
tanımadık dallarının
bir el gelir
ansızın
kesiverir gövdeni
ne kan damlar
gözünden
ne ses verir
seni elleriyle diken
yığılıp kalırsın
toprak üstünde
sahte gözyaşları
sular gibi yapan
üçbeş insan
bir ayıpmışsın gibi
küreği kapmaya çalışan
sense
kuruyup
gidersin dostum
kuruyup gider ...
feryatlarınla
yana yakıla ...
