Bizim mahallenin gül gibi kızları vardı,
Usulca uzatırdı başını pencereden
Onca güzelliğiyle bir kızıl gonca,
Bir diğerinde beyaz bir yediveren ,
Elif parmaklarıyla pencereyi açar,
Bir bardak su dökerdi gülün dibine,
Sonra kapatırdı pencereyi,
Gül gider, renk uçar,
Kokusu sokağı dolaşırdı saatlerce.
Sonra sonra kuşluk vaktine doğru
En mahmuru kalkardı güllerin,
Açılırdı gonca gonca,
Bir gonca nasıl açarsa,
Öyle açardı perdeleri.
Bir başkası, sarı safran misali,
Altın bir kadeh olurdu ayışığında,
Açtı mı seher vakti güneşten önce,
Onunla ışırdı cümle evler, yürekler.
...
Bizim mahallenin kızları gül gibiydi !
