Gülüşünde garip bir kararlılık vardı. Bu gülüşüyle karşıladı beni.
Elini uzattı .selamlaştık. söz verdiği gibi , " bana ait " dediği düşlerini gezdirecekti.
Gülümsemesini hiç bozmadan elimi kavradı. Yolculuğumuz başlamıştı.
Ev sahibi sevecenliğini buzdan gülüşle devamlı örseliyordu.
Ayaklarımızın altı saydamlaşmaya başladığında ürküntüm tarifsizdi. Düşlerinin içindeydik.
Yükselmekle alçalmak anlamını yitirmeye başlamıştı duyularımda.
Ölçü dışı silüetti gözümün görebildiği.
Her yer talan edilmiş gibiydi. Görünenler tam değildi. Kimi de ucube fazlalıkları olan
bilinmedik varlıklardı. Her görünene birer birer dokunuyor, onların önceki hallerini özlemle anlatıyor,
anlattıkça buzdan gülüşü daha katılaşıyordu. Katılık gülüşünden gözlerine, daha sonra
avuç içlerine yayılıyordu. Sıkıca tuttuğum avuçlarına...
Kıyıda kalmış, gözden uzak masum duruşları her gördüğünde, buzdan katılık coşkulu haykırışlarının
altında erimeye başlıyordu. Abartılı haykırışlar da çok geçmeden buzlaşıyor, anlamsızlaşıyordu.
Üşüyordum. Ellerim dışında tüm bedenim üşüyordu.Onlar buzdan bir ateşin içindeydiler. iki elimi birden
kendi ellerine yapıştırmıştı.Tek kararlılık ellerindeydi. gülüşü, bakışları her an yıkılmaya hazır yorgunluklardı.
Bakışlarını yüzümde tutarak her görüneni anlamlandırıyor, anlattıkça gözleri gözlerimde
duygu yoğunluğumu yakalamaya çalışıyordu.
anlatısını sürdürüyor,
bir yandan da geleceğinin fotoğraflarını ışımalara yapıştırıyordu.Gelecekteki fotoğrafların her birinde
cılız da olsa ışımalar ses tonunu gizemli yapıyordu.
Fotoğrafların içinden birinde bir çift el gösterdi gülümseyerek. Benim ellerimdi...
Geleceğe ait fotoğrafta, buzdan damlalar cılız ışımanın içinden süzülerek ellerimden damlıyordu.
Son fotoğrafı da yapıştırdı. Geride kalan yıkıntılar , soğuk içe çöküşlerdi fotoğraflarda.
Geri dönüş vakti gelmişti. Düşlerinden uzaklaşırken, ellerimden düşen buzdan damlalar
ona söylemek istediğim sözcüklere dönüşüyordu.
MİNE İÇİN... ( 2001 )
