kac kez gidildi gelindi
ama hep ayni yerdeydi gokyuzu
degismedi bulutlar birgun bile..
ya bakisi degistirmek lazimdi
yada pencerenin demirlerinin yonunu
gecici bir sure yedekleme yani..
cicek buyutmeye falanda gerek yok
onlar eskidendi..
hem cicekler vardi umutlara esit!
bir okadarda umut vardi aslinda,
tutunca kendinin yapabildigin..
benim bir tasim var mesela;
pencereden bakinca uzak gorunuyor
bazen disardayken gidip dokunuyorum.
aslinda madde yorgunlugu denen birseyde var
yikilacak belki birgun..
bu da benim umudum kime ne!
dokunuyorum..
dokundukca,
grimsi bir iz aliyor benden
gun gectikce koyulasiyor..
ben varim orada,parmagimla
tenimdeki yag ile ben varim..
olsun!
sigaramda agzimda ustelik
dokunurken..
belki bu duvari oren usta,
simdi koma halindedir
yada haftaya kizinin dugunu vardir,
kimbilir?
ulan ne cok umudum varmis be!
yada geridekiler aklimi yitirdigimi
saniyorlardir..
sansinlar..
deliden korkulur ya hep!
umut iste bu suruyorum parmagimi..
umut bu beklemediginde cogalir..
bir donem yazmak umuttu..
bir donem sarki soylemek..
ama benim,
boyatacak saclarim yoktu
oyle iri dalga falan..
sonra gokyuzunu cevirmeyi
denemek umuttu..
lakin donmedi..
hayattaki tek dogru umut
gunesti..
hep dogudan dogdu
batidan veda etti..
birgun bile sasmadi..
sonra bu tasi buldum..
her zaman topraga degil,
betonada umut ekiyor insan..
bu aralar avucum kasiniyor..
eh param olduguna gore,
yasayanlarda olmedigine gore
demek ki yeni bir umut kesfetmek lazim..
