Sen içerde toz –pembe rüyalara yelken açarken sevgili, ben bu yalnız bedenimle düşüncelere dalıyorum. Duymuyorsun beni, görmüyorsun. Kendi kalıplaşmış dünyanda, kendi bildik doğrularınla yıkanıyorsun. Hayatımı, kader çizgimi ters yönde çiziyorsun; sanki ben yokum senin için, sanki etten, kemikten ve duygudan yapılmamışım. Herşeye dayanırım sanıyorsun ve her zaman çabalarım. Aslında doğru diyorsun. Ben bu hayatta sadece olmak istediğim için varım. Iki kişilik yalnızlıklar yaratsan da bana; emin ol ben tek başıma herşeyin üstesinden geliyorum. Yorgun savaşçı değilim, yoruldum artık dersem inanma. Her yıkılışımda tarifsiz kuvvetle ayağa kalkıyorum. Ve bu gemiyi yürütüyorsam senin şiddetli ve soğuk rüzgarlarına karşın; bil ki buna senin için değil; aşka olan saygımdan yapıyorum. Dilersen git şimdi ve bir daha hiç gelme ; ama şunu unutma ki her kapıyı kapayışında ben yeni ellere açtırıyorum.!
