Degistirmesini istedigim sadece bir fotograf miydi gercekten, yoksa karanligindan siyrilip, umutlu ve mutlu gunlerine dönmesi miydi istegim? Degistirmemeye diretmesi, anlamsizca isteyenin 'ben' olmamdan mi, yoksa henuz aydinlanmamis olmasindan miydi dünyasinin? Bir sure daha karanliktan beslenmeliydi belki de, ben inatla getirmeye calisirken ona bahari?
Kalorifer borusuna kacan saat miydi beni uyutmayan yoksa beynime siziveren dusunceler mi? Halbuki sürgüyü de cekmistim, emin olamayip geri dönüp bakmistim da, kesinlikle kapaliydi kapi, sıkı da kapattigma eminim tum pencereleri, evet evet hatta dusuncenin isigi dahi sizmasin diye saatlerce ugrasmistim perdelerle yani ozenle izole ettim ben bu beyni.. Kucuk dunyam; kendim, tanidigim kisiler ve gorebildigim bir kac yerle sınırlıydı. Bilmiyordum bir kutupta yaz mevsimi yasanirken, diger kutupta kis mevsimi yasanan, elipsoid bir dunyanin varligini. Cok sonra ogrendim yercekiminin aya gore 6kat fazla oldugu şu dunyanin, 9 gezegenden sadece biri oldugunu.
İnatla degistirmeni istiyordum fotografini. Cunku bahar gelmisti. Hani once bahar temizligi yapariz sonra kisliklarimizi ozenle katlayip dolaplara yerlestiririz de yazliklar bir heyecanla kisliklarin yerini alir ya, boylelikle anlariz mevsim degisti ve duyariz bahar sevincini, uyanirken kus civiltilarini duydugumuz gibi .. İste o fotograf kislikti. Kaldirmani istemistim ki bahar girebilsin hayatina. Bilememistim senin hangi mevsimi yasadigini. Sadece kisin karanligindan siyrilip, baharin rengine bürün istemistim.. Gulmeni istemistim, oturdugun calisma masasin ardinda, yuzunu kapatan sapkan, oldugun yerden bir hayli uzaklardaymiscasina, hatta derinlerdeymiscesine karanlik, kasvetli, düsünceli, dalgin halinden uzaklasip, gulumsedigin, heyecanlarinin pesinde kostugun, gercekten yasadigin o zamanlara yaklas istemistim. Hataliydim cunku sormayi unutmustum ben sana. Zamanini senin belirlemene izin vermemistim kendi mevsiminin. Diretmistim. Peki ya simdi sorsam gec midir ki? Sahi suan hangi mevsimdesin?
