Bizimkiler dizisinde tanıdık onu. Ekmek Teknesiyle gönüllerimizin Nusret babası yani modern çağın Nasrettin Hocası oluverdi. Son olarak Sessiz gemilerle yolcu ettik o büyük ustayı. Savaş Dinçel üstadı.
Karikatürlerle başladı sessiz sakin sanat yaşamına. Gün geldi kimsesizlerin çığlığı oldu kulaklarda. Tiyatro dünyasının duayenleri arasında yerini almayı, gönüllere taht kurmayı başardı o muhteşem tiyatro yaşamında.
Kolay değildi Tiyatro gibi hayatın ta kendisi olan o dev sahnede devleşe bilmek, ve kolay değildi bir duayen olarak anıla bilmek. Gönül vermek yetmezdi adeta hayatını ona adamalı idi insan, İşte, o büyük tiyatrocu yıllarını ve hayatını adayarak hak etmişti bir duayen olarak anılmayı.
Oynadığı her oyun, üzerine yakıştırdığı ama hiçbir zaman yapıştırmadığı tüm rollerin hakkını vermiş, her defasında, gerek güldürmeyi ve gerekse bir damla gözyaşı döktürmeyi aynı anda başara bilmiş nadir sanatçılardan biriydi Savaş Dinçel.
O sadece tiyatral yaşamı ile değil örnek dostluk ve mütevazı yaşamı ile de yıllarca kendinden söz ettirecek, adam gibi adam sözünün sözlükteki karşılığı olabilecek bir insandı. O dünyaya gözlüklerinin ardından bir başka açı ile bakabilen ve her daim kadim dostluklar yaşaya bilen büyük bir sanat adamıydı. Onun o sıcacık gülümsemesi ve bakışlarındaki yılların yorgunluğunun, yüzüne vurmuş çizgileri ile unutulmayacak bir tiyatro karakteriydi.
Onu sevenler bir bayram sabahına acı haberle uyanı verdi. Daha öncede sevenlerini korkutmuştu. Ama bu seferki çok daha acı idi. Sevenleri Savaş ağabeylerini, tiyatro camiası üstatlarını kaybetmişti. Evet, Savaş Dinçel sessiz sedasız bir gece yarısı hayata gözlerini yummuş ve tüm sevenlerini tarifi imkânsız acılara emanet etmişti.
Evet, bu gün tiyatro sahnelerinden büyük bir yıldız daha kaydı. Ama ne mutlu ki Savaş Dinçel sağlığında da kıymeti bilinen, öldükten sonra değerlenmeyen bir üstat dı. O her zaman saygıyla anılan ve yaptığı işe yüreğini koyan, yüreği gün gelip yorulsa dahi son nefesine kadar sevenlerini ve tiyatroyu bırakmayan büyük bir ustaydı. Tiyatro camiasının babası olarak anılan o büyük ustaya Allahtan rahmet ve başta kadim dostları ve ailesi olmak üzere tüm sevenlerine baş sağlığı diliyorum. Ve onu o devleştirip gönüllere sevdiren Ekmek Teknesi dizisindeki dillere slogan olan o iki kelime ile ona veda etmek istiyorum. BABA BÜYÜKSÜN.....!!!!!!
Murat TEMÜROĞLU
murattemu@gmail.com
