İyi ki bana oku demedin
telefonda
‘Sessiz ağıt’ şiirini;
seni bu kadar özlemişken
okuyamazdım ağlamadan.
Ki!! Yazılamadı zaten
Gözyaşı damlamadan,
Nasıl okunur şimdi
Hıçkırıklara boğulmadan.
Bak yeni dizeler çıktı
Kendiliğinden
Kaleme dokunmadan
İşte aşk bu sevgilim
İşte sevda bu
Görmeden de sever insan
Sessizde olsa ağlar
Tenine dokunmadan.
Şimdi yeniden oku
Sindire sindire
Sakın ağlama hemen
Hepsini okumadan.
