***KARA GÖLGE***
Gölgenin uğramış olduğu her evde tuhaf bir ölüm sessizliği hakimdi.
O gidene dek insanlar konuşmaz gülüp eğlenmezdi, beklerdi insan kara gölgenin gidişini sessizlik içinde çıt dahi çıkarmadan.
Kara ve sessiz bir günde gelmişti gölge sefalet içinde sürüne sürüne, hüzün ve korku ile beraberinde.
Her yere yayılmıştı hüzün. İnsanları yiyor ve bitiyordu içten içe korku.
Kimse davet etmemişti Onu, oradaydı çünkü olması gereken yer orasıydı başka bir yer değil. Orası ki insanlar feryat ediyor ve acı çekiyorlardı.
Güneşin Doğup aynı anda karanlığa gömüldüğü bu yerde umut ve iyimserlik kavramları yitip gitmişti..
İnsana dair her şey yitip gidiyordu, bir zamanlar bereketli fakat şu anda kara ve kırmızı renklere boyanmış bu topraklarda.
Kara Gölge sessiz ve tepkisiz'idi yaşanmış ile yaşanmakta olanlara.
Acı bana diyenlere acımaz, bağışlanma ve af dilenmekte olanları duyamazdı.
Sorgulanamaz koşulların yarattığı bu etkiler Kara Gölgenin varlığını küçümsenemeyecek bir seviyeye ulaştırıyordu.
Onun adı her yerde yankılanıyor Kara Gölgenin ismi her zaman her yerde duyuluyordu..