1997 senesinde bir TV kanalında Marimar adlı bir Meksika dizisi oynuyordu; bu dizi neredeyse yaşamı durdurmuştu. Dizinin oynandığı saatlerde, sokaklar bomboş kalıyordu. Kadınlar ve erkekler evlerine kapanıyor, diziye kilitleniyorlardı. Bu diziye kendini kaptıranlardan biri de Neco Babaydı.
Neco Baba Altındağ“da çalıştığı incir işletmesinden, işten çıktığı gibi, bir taksiye atlıyor, doğruca evine gidip TV“nin karşısına kuruluyordu.
Kapımızın önündeki kaldırıma çökmüş, çekirdek çıtlatıyor, çayımızı yudumluyorduk keyifle. Neco Baba, karısı ve kızıyla bir yerlere gidiyordu. Bizi görünce duraksadılar. Selamlaştık. Kendisine ikram edilen çayı geri çevirmedi Neco Baba.
‘’Çay sigarasız gitmez’’ diyerekten bir sigara yaktı Neco Baba.
Anamın bir şey dikkatini çekmiş olmalı ki,
‘’Hayırdır Neco Baba’’ dedi gülerek. ‘’ Attan inip eşeğe binmişsin… Marlbora gitmiş yerine kısa Samsun gelmiş’’
’’Ya hala senin de gözünden bir şey kaçmıyor.’’
Karısı söze atıldı:
‘’Hele bir sor kendisine?’’ dedi. ‘’Bunun nedeni nedir? diye’’
‘’Hep Marimar yüzünden!’’
‘’Beyefendi diziyi kaçırmasın diye her gün nerdeyse taksiyle geliyor eve’’ diye siteme başladı karısı. ‘’Kaç aydır et yüzü görmedik…’’Neco baba ona pis pis bakmaya başladı.
‘’Kadın haklı’’ dedi anam. ‘’Doğru söylüyor.’’
‘’Ne yapayım?’’ dedi Neco Baba çaresizce.
‘’Altındağ’da kahvehane yok mu?’’
‘’Var.’’
‘’Kahvehanede televizyon yok mu peki?
‘’Olmaz mı? Tabi ki var.’’
‘’ O zaman işten çıkınca gir bir kahveye, hem çayını iç hem de Marimarı izle.’’
Yeni bir şey keşfetmiş gibi gözlerini parlattı Neco Baba. ‘’Vallahi billahi hala hiç aklıma gelmedi bu’’ dedi.
