Çile yumak yumak sabır kördüğüm
Saçları süpürge hane halkına
Eğri büğrü yazı yaban gördüğüm
Terliyor eline yaktığı kına.
Yaptığı iş kendisinden ileri
Uğraşır didinir yoğu var eder
Kadir kıymet bilmez can dedikleri
En yakını bu cihanı dar eder.
Lüksü bilmez ihtişamdan anlamaz
Ailesi için koyar varını
Durmak bilmez durduğu yalnız namaz
Bugünü belli ki netsin yarını.
Naz bilmez cilvesi boyası yoktur
Gün yanığı teni gönlü yaralı
Dertler ulalıdır tasası çoktur
Turna teleğinde bahtı karalı.
Canhıraş uğraşır hem ev hem tarla
Çocuk makinesi diye görülür
Bazen öldürülür namusla arla
İmkan olsa ta Fizan’a sürülür.
Ne boya sürünür ne makyaj yapar
Moda dergileri onun neyine
Çileli haliyle bile som vakar
Varlığını feda eder beyine.
Hüzün tarlasında yeşeren dal o
Çileyi sarınır gamı bürünür
Yirminci asırda gerçek masal o
Kadınlar gününde kadın görünür.
Ankara,08.03.2011 İ.K
