Derdin büyükmüş ölümden.
Garip iklimlerde yabancı yağmurlarla ıslanıyorum şimdi.
Gurbet canavarı dolanmış boynuna bizden habersiz.
Şimdi en büyük gurbete ,ölüme gittin.Sonsuzluğun misafirisin artık.Bizi bekle ,geleceğiz de, bulur muyuz seni?
Hayat zindan, hayat sürgünmüş demek ki.Özgürlük diğer dünyanın kucağında…
Ve hayat da, demek ki, hayır gelmezmiş bedavadan.
Hangi pişmanlık boğsun şimdi bizi?Hangi yalnızlık?Kaç kelime yeter acımın üstünü örtmeye,kaç zorlama gülücük?
Giden gittiğiyle kalıyor, kalan gidenle.Hangi ilim kabul eder bu denklemi?
Dağlar çöktü, yıldızlar denizlerin avuçlarına düştü, bulutlar aktı yollara, gök parça parça…Elimde resmin, gözyaşlarımı avutuyorum.
Güneşle kan davalı olduk artık, ay yalancı.
Yörüngemi kaybettim, hep yanlışa dönüyorum.
Pişmanlık bağdaş kurup oturmuş göğsümün üstüne.Kim susturur şimdi, kime susar yaralı..?
Gecenin karanlığı saklıyor hüznümü.Zaten bir o kaldı bize.
Elimde en sevdiğin ağacın yaprakları, seni özlüyorum.
Çünkü ölümden öte köy yok da, ya, varsa ?
]