kadın ağlıyordu
belki de erkek
son oyununu oynamıştı
hala perde diyordu kadın
daha yeni
kabullenircesine
oyun olduğunu
yalan söylemişti
son dakikaya kadar da vazgeçmemişti
aldırmadı hatta
onca dürüstlüğüne ve masumluğuna
kadının
kaç kez severdi insan hayatında
kaç kez gece ayı gündüz güneşi
sevinçten fark etmezdi
iliklerine kadar ıslansa
yağan yağmura aldırmaz
kaç kere seviyor- sevmiyor diye
papatyalar kurban ederdi
uyanıkken kaç kez uyur gezerdi
söylenenleri dinlerken duymazdı ya da
sevgi bir perdelik miydi
sormamıştı oysa kadına
oynamak ister miydi acaba
bu sahnede
bu rolde hatta
perde açıldı
yaşam ve senaryo karıştı
gerçek miydi
fark etmedi neticesi
aynı kaldı sonuç
gözünde ışıklar kararmış
hıçkırıklarında boğularak
sıcak atarken
avucundaki yüreği
perde kapanmadan
bırakarak uzaklaştı
sahneden
sevgi çiçeğinden de
zehir yapılırdı
vardı
kabullendi
resim Nurí CAN
www.nuricann.com
