O gün zamanın durağında bekliyordum sanırım. Her şey boş her şey aptalca geliyordu.kendini bilmez bir şekilde yol alıyordum kendi sonuma. Korkacak bir şey yoktu sonuçta. Rüyalarım da gördüğüm o çocuklar aklıma geliyor , kiraz ağaçlarının altında birbirleriyle gülerek konuşan çocuklar. Her gece rüyalarımda benimleler. Ama gündüzleri terk ediyorlar. O kadar yalnızım ki acıyla doluyum sanki. Sadece düşlerim de mutluyum,yaşamam için bu yeterli mi acaba. Yüzümde hafif bir tebessüm aynaya bakıyorum.baktıkça tebessüm kayboluyor yüzüm değişiyor.artık gözlerim konuşuyor.göz bebeklerim büyüyor.büyüdükçe içi doluyor. Yağmur yağıyor yanaklarıma be siliyorum o akıyor.içim de bilinmez acılar var bu acılar korkutuyor beni.
Aynanın karşısında süslendiğim günler aklıma geliyor. Her şeyin güzel olduğu zamanlar.arkamdan sarılan bir el beni dolar sıkar elleriyle sonra bir öpücükle dönerim hayatıma. İçimdeki filizler ortaya çıkar silinir her şey sen varken.bütün kapılar açıktır.
Artık düşünmek istemiyorum. Kaybediyorum kendimi.gerçi zaten kayıp olduğumu düşünüyorum kendi içimde ki yalnızlığımla. Koparcasına bedenimden çığlıklar içinde haykırıyor yüreğim. Sıkılıyor boğuluyor dar geliyor. Yasak artık sevmeler aşk acı verdi bana. Gitmek istediği bir yer var onu kurtarmam lazım. Kalbim ne olur söyle bana nereye gitmek istersin. Ona mı? Yoksa daha da uzağa mı. İnsanlardan uzak mı olsun. Ne istiyorsun söyle bana. Artık bir çocuk gibi ağlamayı kes! Dayanamıyorum. Boğazım düğümleniyor. Yeter demek istiyorum..
Her gece rüyalarıma giren kalbimdi. Kalbimin o çocuk haliydi.hep gülerdi.gülerek yudumlardı aşkları. Bulutlarla oynardı. zaman yoktu onun için. Uyanmazdı.hep uyurdu. Kuşlarla konuşur çiçeklerle oynar. Bir kuş gibi süzülürdü arkadaşları vardı. Onlarla oynardı, onlarla sevinirdi.ama hiç ağlamazdı. Akıllı bir çocuktu benim kalbim.
Ta ki kara fırtınalar başlamadan önce.gökyüzü siyahlaştıkça içimde ki çocukta duruldu.arkadaşlarıyla konuşmaz oldu.gülmez ağlar oldu.gözü yaşlı bakmaya başladı bana.bir türlü söz dinlemiyordu artık. O üzüldü ben üzüldüm. Ben üzüldüm o üzüldü. İkimizde istemiyorduk bunu. Ama ne ona anlatabildim nede kendime . ikimiz birdik sonuçta. O ağladı ben ağladım.
