Sen ey güzel kadın,
Acınla yüreklerimizi deldin
Senin de hayallerin vardı
Bugünlere ne umutlarla geldin
Neydi suçun ki kurban edildin
Sen bir vicdansıza denk geldin
Tanışmanın ölüm doğuracağını
Yaşamının kör noktası olacağını
Nereden bilebilirdin.
Yetmedi ki gücün, kaderine yenildin.
Sen ey kadın ana,
Doyamadın yavruna
Öldüğün gün
İnsanlık
İnsanlık da öldü
İşte o gün feleğin çarkı döndü.
İnsan insanı gömdü
Bir aile daha söndü.
Utanmalı günahkar canlar
Sızlamalı vicdanlar
İnsanlık kan lekeli
İlişkiler tuzak, hileli
Göz dikilen bedenler
Göz karartan şehvetler
Battı doğmuyor o eski güneşler
Kendi anası-bacısı kadın değil mi ?
Ah düşünseler
Nerede empati hani?
Yaşattığını yaşar insan bilseler
Kim nedir bilinmez ki
Her yerde türlü türlü maskeler
Ah güzel kadın,
Rabbim çok sevmiş
Almış seni yanına
Artık güvendesin
Korkma!
Sen evlat kadın,
Sen binlerce duyarlı insanın
En çaresiz feryadı
Ölümle ölmeyensin
Çünkü sen ,
Her ananın ruhunda en hassas nokta
Evlat denilen o ciğer kıvrımında
Her vicdanlı insanın en haklı sesisin
Kim bilir hangi diyarın
Solan nadide çiğdemisin
Yeter!
Kadına uzanan eller kesilsin
Sen cehalete kurban bir nefessin
Köhne düşüncelerin eserisin
Aydınlansın o kara zihniyetler,
Bir masum daha ceset olmasın diye,
Ses versin hassasiyetler
O hâlde
Bilinç yolunda birleşilsin
Bir ana daha
Yavrusundan mahrum edilmesin.
Şşş!
Artık meleklerlesin
Güvendesin
Rahat uyu !
Acı duymasın kalbin
Gaye Dilek GEZER. ]
