Yalnızlık paylaşamamak
galiba.
Yüreğimi o’nunla bölüşemedim
elmanın yarısı gibi.
Hepsini o’na verdim!
O’nu da olduğu gibi istedim.
Ama “İçimden”
Yani susarak,
bir çocuk gibi korkarak.
O’nu özledim bir yaşam boyu,
farkında bile olmadan.
Kitaplarım artık
kütüphanemde görsel bir tema…
Şiirler suskun, vefasız.
Belki biraz da anlamsız.
Her şey ilk defa böylesine boş
Böylesine amaçsız.
Türküler, şarkılar da
Alıp başını gittiler.
Bağışlasın beni insanlık!
YZ
