İçimde yanan ateş beni günden güne eritiyor.Bu acı karşısında yok olduğumu hissediyorum.Bu acıya hazır değildim.Aynaların ardındaki parçalanmış benliğim ,en ücra köşelerde yalnızlık ve pislik içinde çaresiz.Yok oluş hiç bu kadar boğmamıştı sisler ardındaki hayalimi.Hasret yağmurlarının soluğunu, tenimde gezinirken hiç bu kadar ölümcül görmemiştim.Ölümün ötesindeki hayat ise bunlardan da ileri bu kadar ürkütücü gelmemişti. HAYATIN OYUNU BENİ YERALTINDAKİ CEHENEME GÖTÜRÜRKEN YAŞAM HİÇ BU KADAR CANLI OLDUĞUNU KANITLAMAMIŞTI.
