Kıyıları yalayıpta,
Kum tanelerini içine alıp kaçan
Denizin dalgası gibi...
Öptün dudağımdan kaçtın,
Yağmur ıslaklığında,
Alıp götürdün dudağımdan
Sarkan sevdamı
Aşkımı,
Bir düş değil
Bin düş parçaladı içimi
Bir göz değil
Bin gözün değdi gözüme
Bir tel değil
Bin tel saçın sarmaladı vücudumu,
Ben kurtulamadım,
Hangi dağa baksam adın yazıyor,
Hangi ağaca tutunsam
Sevdan haykırıyor,
Parmaklarımın ucundan içime,
Kollarım yanıyor,
Ya yüreğime ne demeli
Bir bilsen kendime dokunuşlarım bile,
Sen kokuyor
Yıkayamıyorum ellerimi
Kokun beni asla terk etmiyor
Çıkmıyor içimden
Nedir bu?
İşte adını koyuyorum...
Aşksın sen !
Dinlenik vücudum bile
Yorgun düşüyor senin koynunda
Uykusuz sabahlardan çıkıp
Uyku tutmuyor,
Seninle uyumuş kabul ediyor
Beynim,
Kalbim kendini
Nedir bu?
İşte adını koyuyorum
Aşksın sen! ...
Saçların süpürge olup
Süpürüyor toz konmuş kalbimi
Ellerin sabun olup
Gözlerin iğne oluyor
Biri yıkıyor
Öbürü batıyor
Zaman geçiyor
Ama hep kalbim acıyor
Kanıyor
Bir türlü tutunamıyorum rüyalara
Ya bir sinek uyandırıyor
Yada arap kedim miyavlıyor
Sen kaçıyorsun,
N'olurdu rüya görürken
Kibar hiç uyanmasa
Hatta sonsuzmuş gibi
Uykunun kudretli kollarında
Senin sısacık nefesini duyup
Senle bir sahil kasabasında geçen
Renkli bir rüyada
Aşk ve romantizm kokan bir filmi
Binbir yıl başından sonuna
Tekrar tekrar izleyerek yaşasa
Nedir bu?
İşte adını koyuyorum
Aşksın sen...
Aşk!
Aşk! ...
Kibar Tavasav
